[นักวาดมังงะ: อิริโอะ ฮิโนะ] แม้ว่าจะวาดมังงะไม่เก่ง แต่ก็สามารถวาดได้ด้วยใจที่มุ่งมั่น

 

Doujin World เป็นเว็บไซต์ที่สนับสนุนกิจกรรมโดจินตามชื่อ แต่ก็เป็นมือสมัครเล่นที่ไม่แสวงหาผลกำไร เป็นเพียงโดจินที่แสวงหาอุดมคติ อย่างไรก็ตามในปัจจุบันขอบเขตระหว่างโดจินและมืออาชีพเริ่มคลุมเครือ … เราต้องการได้รับการสอนจากมุมมองของมืออาชีพอยู่เสมอ ดังนั้น! มาเริ่มกันเถอะ!!

 

นักวาดมังงะสาวสวย … อาจารย์อิริโอะ ฮิโนะ!!

 

อาจารย์ฮิโนะ ผู้สอนแนวทางการเป็นนักวาดมังงะมืออาชีพแก่เรา

 

“ก็บอกแล้วไม่ใช่หรอ!? อย่าเรียกว่าสาวสวย ฉันไม่ขายอะไรแบบนั้นและมันก็ไม่ใช่แบบนั้นเลย!!”

 

เราต้องขอโทษจากใจเลย … พอปรับอารมณ์แล้ว เรามาซักถามอาจารย์ฮิโนะแบบขุดรากถอนโคนกันเถอะ อาจารย์เคยทำกิจกรรมโดจินมาก่อนที่จะเป็นโปรหรือเปล่า?

 

 

 

เมื่อได้เรียนรู้เกี่ยวกับมังงะครั้งแรก ก็เป็นวันที่รู้สึกตกใจ

“อืม … ฉันไม่ได้ทำกิจกรรมโดจินแบบว่า ทำนิตยสารโดจินแล้วนำไปขายที่ Comiket แต่ฉันวาดมังงะมานานแล้ว นั่นคือตอนที่อายุประมาณ 10 ขวบ แต่เดิมฉันชอบเขียนเรื่องราวต่างๆน่ะ”

 

อะไรนะ … เคยสัมผัสกับมังงะมาตั้งแต่เด็ก ๆ การที่สะสมประสบการณ์ตั้งแต่อายุยังน้อยน่าจะเป็นพื้นฐานของภาพวาดที่สวยงามและน่าสนใจของอาจารย์ฮิโนะในปัจจุบัน

 

“ฉันเขียนเรื่องราวครั้งแรกเมื่อตอนอายุ 8ขวบ วาดเป็นหนังสือภาพน่ะ ความฝันของฉันคือในอนาคตอยากเป็นนักเขียนนวนิยายและสามารถวาดภาพประกอบด้วยตัวเองตอนนั้นฉันเข้าคลาสเรียนสนทนาภาษาอังกฤษ ตอนนั้นเพิ่งรู้จักสิ่งที่เรียกว่ามังงะเป็นครั้งแรก น่าจะเป็นรันม่า 1/2 ตอนนั้นรู้สึกแปลกใจที่ภาพและเรื่องราวรวมอยู่เข้าด้วยกัน จึงรู้สึกตกใจว่านี่คือสิ่งที่ฉันกำลังมองหานี่นา นี่แหละฉันจดจำได้”

 

นี่คือจุดเปลี่ยนในโชคชะตา … จากตรงนี้ความมุ่งมั่นสร้างสรรค์ของอาจารย์ฮิโนะก็เพิ่มระดับขึ้น

 

“ตอนที่ฉันเรียนอยู่ชั้นประถมตอนปลายแล้ว ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างทำให้ฉันสามารถเขียนมังงะในชั้นเรียนได้ ฉันแปะมังงะเรื่องใหม่บนกระดานหลังห้องเรียนทุกสัปดาห์”

 

ทุกคนที่อ่านข้อความนี้ … คงจะสงสัยว่ามีคนแบบนี้ในโรงเรียนประถมด้วยหรือ สำหรับพวกเราคือไม่มี! ด้วยความปรารถนาที่จะเป็นนักวาดมังงะ และได้ทำสิ่งที่เกี่ยวข้องกับมังงะในทุกๆสัปดาห์ตั้งแต่ตอนเป็นนักเรียนชั้นประถม

 

 

 

รู้จักและสัมผัสเครื่องมือของนักวาดมังงะมืออาชีพ

“ตอนนั้นฉันคิดว่านักวาดมังงะคนหนึ่งกำลังวาดภาพด้วยปากกาหมึกซึม แต่เพื่อนของฉันบอกว่า เขาใช้ปากกาจุ่มหมึกกันไม่ใช่หรอ? ฉันก็สงสัยว่า เอ๊ะ?มันคืออะไร? จึงไปที่ร้านขายอุปกรณ์ศิลปะและซื้อปากกาทรงกลมเป็นแบบทดลอง แต่มันใช้ยาก วาดเส้นไม่ได้ แล้วน้ำหมึกก็หยด … นี่มันอะไรกัน! รู้สึกช๊อคไปเลย”

 

เพื่อที่จะเชี่ยวชาญในการวาดภาพแบบมืออาชีพ ต้องฝึกฝนเท่านั้น!

 

ถึงกระนั้น ก็ฝึกฝนใช้ปากกาเพื่อเป็นนักวาดมังงะอย่างไม่ยอมแพ้ ในขณะเดียวกัน อาจารย์ฮิโนะก็เรียนรู้การใช้สกรีนโทน ว่าแต่คุณวาดมังงะประเภทไหนนะ?

 

“ตอนนั้นฉันชอบสัตว์น่ารักๆ เช่นกันโปเกมอน ฉันไม่ได้สนใจที่จะวาดรูปมนุษย์ ดังนั้นฉันวาดตัวละครสัตว์สี่เท้าที่ถือดาบ (หัวเราะ) บางครั้งก็อยากจะบอกว่าความรู้สึกทางสุนทรียะของฉันแปลกๆ”

 

เอ๊ะ···? ขณะเดินสี่เท้าแต่ก็ถือดาบด้วย… ? ถึงเราหลงใหลในมุมมองที่เป็นเอกลักษณ์ของโลก แต่ก็ยากที่จะจินตนาการได้

 

“แต่ฉันก็คิดว่าถ้าไม่วาดรูปมนุษย์เลยก็คงไม่ได้ ดังนั้นจึงฝึกวาด แต่ในตอนนั้นมังงะทุกเรื่องที่วาดมาไม่มีคนมาปรากฏตัวเลย แต่นั่นไม่ดีเลย ดังนั้นฉันจึงคิดถึงเรื่องราวที่จะให้มนุษย์ปรากฏออกมา ถึงแม้ว่าจะไม่ถนัดแต่ถ้ามันจำเป็นสำหรับมังงะ ก็สามารถวาดมันได้ด้วยความมุ่งมั่น”

 

 

 

เมื่อเป็นนักวาดมังงะหญิง มีเรื่องกังวลใจอะไรบ้าง?

แม้แต่อาจารย์จารย์ฮิโนะที่ใช้ชีวิตแบบจมอยู่กับมังงะยังบอกว่าการทำงานมังงะมีความยากลำบาก

 

“พอเรียนจบจากมหาวิทยาลัยและเริ่มทำงานจากการเป็นผู้ช่วย ฉันตกใจมากที่ความแตกต่างระหว่างต้นฉบับของมืออาชีพกับมือสมัครเล่นมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง อาจารย์ที่ดูแลได้สอนวิธีการวาดที่ดีให้แก่ฉัน ยิ่งไปกว่าการได้รับเงินเดือน แต่เพื่อให้สามารถทำงานได้อย่างรวดเร็ว แม้แต่ในวันหยุดก็ฝึกฝนวาดฉากหลังที่บ้าน ต้องขอบคุณสิ่งนั้นเพราะแม้ว่าฉันจะออกจากที่ทำงานแรกแล้ว ฉันก็สามารถใช้ทักษะนั้นได้ในตอนนี้ ฉันรู้สึกว่าผู้หญิงที่สามารถวาดฉากหลังที่คมชัดได้นั้นมีน้อยเมื่อเทียบกับผู้ชาย ฉันได้วาดลงในนิตยสารวัยรุ่นด้วย เมื่อได้มีโอกาสคุยกับผู้ช่วยคนอื่นที่ไม่ใช่นักวาดมังงะ มักจะมีเรื่องที่ว่า “พวกเขาไม่ให้ฉันวาดฉากหลัง เพราะฉันเป็นผู้หญิง” จึงเกิดเป็นความรู้สึกเจ็บใจ ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ฉันคิดถึงมังงะของตัวเองและวาดมันขึ้นมา แม้ว่าผู้รับผิดชอบจะบอกฉันว่าฉันมาถึงระดับมืออาชีพแล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้รับรางวัลมือใหม่ ผลงานทั้งหมด 7 ชิ้นไม่ได้รางวัลเลย ฉันคิดว่ามีความแตกต่างของแต่ละบุคคลอาจจะต่างมากหรือน้อยก็ตาม”

 

อืม อย่างนี้นี่เอง … เราก็รู้สึกข้องใจเหมือนกันกับอคติที่ว่า “เพราะเป็นผู้หญิง”

 

“พอผ่านช่วงเวลาเหล่านั้น บางครั้งฉันก็มีคำถามในใจว่าเราควรจะหางานทำแบบที่ความมั่นคงดีหรือเปล่านะ แต่พอเริ่มหางานทำ ทางบริษัทที่สมัครไว้เมื่อเห็นประวัติการทำงานที่เป็นผู้ช่วยมาก่อนก็มองผ่านไม่ยอมรับ แต่ว่าฉันก็ได้ยินมาว่า ผู้ชายที่ทำงานเป็นผู้ช่วยอย่างฉันกลับได้รับการยอมรับว่าเป็นประวัติการทำงาน”

 

(ซ้าย) อาจารย์ไม ซึรุกินะ เจ้าของผลงานยอดนิยมมากมายเช่น “เดอะเชฟ” และ “หมอหญิงเรกะ” โปรเจ็กต์ใหม่ของอาจารย์อยู่ระหว่างดำเนินการอยู่ นี่แหละที่กำลังรอคอย!!!

 

 

เคล็ดลับในการใช้ชีวิตอย่างมืออาชีพ

ดูเหมือนว่าอาจารย์ฮิโนะจะก้าวข้ามความยากลำบากในความเป็นผู้หญิงและสามารถเดบิวต์ได้

 

“ทุกคนล้วนมีความฝันที่จะวาดมังงะเรื่องโปรดและมีการเปิดตัวที่น่าจับตามอง แต่ว่านั่นมันคือความฝันจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นคือการที่ได้รับโอกาสใดๆ ค้นหาความฝันในงานของคุณและได้สนุกกับมัน นี่อาจจะเป็นแนวทางเพื่อที่จะได้รับเงินก็ได้ ”

 

ความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างมืออาชีพกับโดจิน… จะทำเฉพาะสิ่งที่ชอบเท่านั้น? หรือค้นหาในสิ่งที่ชอบ? นี่อาจเป็นข้อแตกต่างที่ชัดเจน หากคุณยังคงตั้งเป้าที่จะเป็นมืออาชีพในขณะที่ทำกิจกรรมโดจินโปรดนึกถึงคำพูดของอาจารย์ฮิโนะ

 

ขอบคุณอาจารย์ฮิโนะ สำหรับลายเซ็นต์! อยากให้ลองซื้อมังงะแต่ละเรื่องดู!

 

 

●อิริโอะ ฮิโนะ

 

ทวิตเตอร์ : @iyo0112

 

LINE　Manga：https://manga.line.me/product/periodic?id=Z0000586

 

 

 

Follow @doujinworld